Οι ταινιες που δεν θα βαρεθω ποτε.

 

Σχεδόν κάθε φορά που γνωρίζω ένα άτομο εάν η συζήτηση κρατήσει παραπάνω από 15 λεπτά, καταλήγω να μονολογώ για ταινίες. Οι παρακάτω ταινίες είναι οι all time classic που θα προτείνω/ρωτήσω αν έχει δει κάποιος.

  1) Trainspotting(1996). Danny Boyle. 

Σκωτία, βρωμιά, ναρκωτικά. Πρωταγωνιστής/αφηγητής ο Μαρκ μέσω του οποίου βλέπουμε τη ζωή ενός τοξικομανή που προσπαθεί να "καθαρίσει" και να αλλάξει τη σκατένια ζωή του. Ο Danny Boyle κατάφερε να δημιουργήσει μια ταινία αξιόλογη με το ομώνυμο βιβλίο του Irvine Welsh.  Σκηνοθεσία, μουσική επιμέλεια, φωτογραφικό υλικό, ερμηνείες όλα 10/10! Θα γράψω κάποια στιγμή για αυτή, οπότε απλώς θέλω να σας δώσω ένα hint τώρα. Η σκηνή που ο Μάρκ γνωρίζει την Νταιάν θα είναι για πάντα η αγαπημένη μου.

Trailer

  

 2) Lola Rennt(1998). Tom Tykwer.

Η Λόλα δέχεται ένα τηλεφώνημα από το αγόρι της λέγοντας της πως έχασε 100.000 μάρκα από μια δουλειά. Έχει 20 λεπτά να τα βρει, αλλιώς θα τον σκοτώσουν. Μέχρι το πρώτο μισάωρο φαίνεται σαν μια κανονική ταινία και από εκεί αλλάζει το trope.  Αν και με αυτή τη μικρή περιγραφή δεν καταλαβαίνεις πολλά, η ταινία σου δημιουργεί σκέψεις για δεύτερες ευκαιρίες, το timing, τη θέληση, το φαινόμενο της πεταλούδας και άλλα. Η Φράνκα Ποτέντε τρέχει στους δρόμους του Βερολίνου με μουσικάρα στο backround, τί άλλο δηλαδή να ζητήσει κανείς;

Trailer

  3) Η επίθεση του γιγαντιαίου μουσακά(1999). Πάνος Κούτρας.

Ένα αριστούργημα του ελληνικού κινηματογράφου. Το απόλυτο τύπου monster film. Ένα ζευγάρι τσακώνεται στο τραπέζι μπροστά στον μικρό τους γιό ,όταν δεν τον βλέπουν παίρνει το πιάτο του με το μουσακά και βγαίνει έξω να το δώσει στον σκύλο. Τότε, εμφανίζεται ένα διαστημόπλοιο πάνω από το πιάτο μεγεθύνοντας τον μουσακά και τον  “φέρνει στη ζωή”. Ναι, πραγματικά αυτό γίνετε. Ο γιγαντιαίος μουσακάς ξεχύνεται στους δρόμους της Αθήνας σκοτώνοντας κόσμο με κιμά και μπεσαμέλ. Τα λόγια είναι περιττά!

Trailer

  4) Amores Perros(2000). Alejandro G. Iñárritu.

Από την Τριλογία Θανάτου του Iñárritu (Amores Perros, 21 grams, Babel), αυτή είναι η καλύτερη, κατά τη γνώμη μου. Τρεις ιστορίες που μπλέκονται μεταξύ τους, λόγω ενός τροχαίου με αρκετά σκληρές σκηνές και βαρύ κλίμα. Καλογραμμένο σκριπτ και ερμηνείες των ηθοποιών πραγματικά φυσικές. Δεν αποτελεί ταινία για όλους όμως.

Trailer

 

 5) Climax(2018). Gaspar Noé. 

Ελαφρά βασισμένη σε αληθινά γεγονότα. Ένα γκρουπ χορευτών μετά την πρόβα τους κάνουν ένα after-party, τη στιγμή που κάποιος νόθευσε τη σανγκριά με LSD και από εκεί απλά αρχίζει η παράνοια. Με ελάχιστους διαλόγους και περισσότερο improv, το Climax σου δείχνει πως είναι ένα bad trip με τον καλύτερο τρόπο.

  Trailer

Αυτές ,λοιπόν, είναι οι δικές μου κλασσικές προτάσεις ταινιών. Πιστεύω πως οποιοσδήποτε μπορεί να δει ευχάριστα έστω και μία από αυτές.

Γράφει η Βασιλική Αντωνίου.

Βρείτε μας:

Instagram: @writaholics_

Facebook: @writaholics