Γνωριζοντας την Αθηνα Μαλαπανη! Part 1...!

1)      Σύστησε μου την Αθηνά μέσα από 5 λέξεις που αποτελούν ορόσημο για την προσωπικότητα της.

         Όταν υπάρχει ο περιορισμός των λέξεων, είναι λιγάκι δύσκολο να χαρακτηρίσει κάποιος τον εαυτό του, μα παράλληλα καθιστά τον καλύτερο τρόπο. Με χαρακτηρίζει η εργατικότητα, τα αυξημένα επίπεδα άγχους, η δημιουργικότητα, η ειλικρίνεια και η ανυπομονησία, τα τελευταία χρόνια. Θεωρώ πως συνήθως συνδέονται η δημιουργικότητα με την εργατικότητα.

2)      Από πότε άρχισες να διαβάζεις βιβλία;

         Η αλήθεια είναι ότι διαβάζω βιβλία από μικρή ηλικία, από το δημοτικό. Σε αυτό το σημείο, θα ήθελα να υπογραμμίσω ότι δεν υπάρχει μόνο ο κλασικός τρόπος ανάγνωσης, μα και τα πολύ μικρά παιδάκια, αυτά του νηπιαγωγείου διαβάζουν παρατηρώντας και περιγράφοντας τις εικόνες που βλέπουν, η λεγόμενη δημιουργική αφήγηση. Αυτό και εγώ το εφάρμοζα και υπήρχαν άλλωστε βιβλία στο σπίτι, γεγονός, το οποίο θεωρώ καθοριστικό για την φιλαναγνωσία των παιδιών. Το μιμητικό μου πρότυπο υπήρξε η μαμά μου που την παρατηρούσα να διαβάζει με μια ηρεμία. Στο σχολείο το κλίμα ήταν πολύ φιλικό προς το βιβλίο, μιας και η δασκάλα μας προέτρεπε να αγοράζουμε και να διαβάζουμε παραμύθια στην τάξη, κάτι πρωτότυπο για τα δεδομένα της εποχής, μιας και ο όρος της φιλαναγνωσίας δεν βρίσκονταν στο τραπέζι της εκπαίδευσης ακόμη.

3 ) Πώς θα ήταν η ζωή σου χωρίς τη συγγραφή;

        Η ζωή μου χωρίς τη συγγραφή είναι μονότονη και το ανακάλυψα στα 25 μου χρόνια που έπιασα συστηματικά το στυλό. Ουσιαστικά, για εμένα η συγγραφή είναι το χόμπι μου σε αυτήν την κοινωνική πραγματικότητα γεμάτη υποχρεώσεις και με κάνει να ξεφεύγω από την καθημερινότητα. Θα ήθελα να έχω περισσότερο χρόνο για να γράφω, μα αναγνωρίζω πως στη σημερινή εποχή οι ρυθμοί ζωής έχουν ενταθεί και ο χρόνος είναι ένα ζήτημα που με περιορίζει. Συγγραφή για εμένα είναι δημιουργική αυτοέκφραση και ένας εξαιρετικός τρόπος ψυχικής αποφόρτισης. Αυτός πιστεύω είναι ο ρόλος που διαδραματίζει κάθε τέχνη, να μας χαλαρώνει. Η συγγραφή βοηθάει και την συνιστώ ανεπιφύλακτα.

4)      Πότε ξεκίνησε να παίζει στο μυαλό σου η ιδέα του να γράψεις ένα δικό σου βιβλίο; 

  Αυτό ξεκίνησε τότε που έλαβα συμμετοχή σε έναν λογοτεχνικό διαγωνισμό που διοργάνωνε ο δήμος του Βύρωνα στην Αθήνα και κέρδισα με έπαινο, παρόλο που παράλληλα ήμουν τόσο μεταπτυχιακή φοιτήτρια όσο και εργαζόμενη. Είχα μεγάλη ανάγκη να γράψω και την εκπλήρωσα. Έκτοτε πήρα την απόφαση να το εντάξω στη ζωή μου και άρχισα να σκέφτομαι κάποια στιγμή στο μέλλον ενδεχομένως να εξέδιδα κάτι. Τελικά το 2019, εξέδωσα τις «Ψυχικές Αυτοχειρίες», ένα βιβλίο που αποτελείται από ένα σύνολο μικρό- διηγημάτων.  

5)      Ακούγεται ότι είναι δύσκολο ένας νέος συγγραφέας να εκδώσει το βιβλίο του, ποιά είναι η άποψη σου επί του θέματος; Δώσε κάποια tips στους μελλοντικούς συγγραφείς που μας διαβάζουν!

 Γενικά, ο εκδοτικός χώρος είναι δύσκολος και απαιτείται πολλή προσοχή ειδικά από νέους ανθρώπους στη συγγραφή, που δεν έχουν εκδώσει στο παρελθόν, ωστόσο είναι προσβάσιμος. Η αυτοέκδοση διαφέρει από την συνέκδοση και αυτό είναι σημαντικό να αναγνωρίζεται. Ελάχιστοι εκδοτικοί οίκοι πραγματοποιούν έκδοση, δηλαδή εάν θεωρήσουν το πόνημα του συγγραφέα ενδιαφέρον και το εκδώσουν χωρίς να του ζητήσουν χρήματα, ανάλογα με το συμβόλαιο ( ποσοστά σε σχέση με την πώληση των αντίτυπων, συνήθως το 50% τουλάχιστον λαμβάνει ο συγγραφέας). Με κάποιο χρηματικό πόσο στην περίπτωση που θέλει και μπορεί να διαθέσει ο κάθε συγγραφέας στη δεδομένη στιγμή, εκδίδεται το βιβλίο του. Υπάρχουν διάφορες άλλες παράμετροι, όπως η αξιολόγηση του έργου του υποψήφιου συγγραφέα.

  Συνίσταται η αληθινή επικοινωνία σε προσωπικό επίπεδο ζητώντας εμπερικές, βιωματικές πληροφορίες μεταξύ των πρωτοεμφανιζόμενων συγγραφέων στον χώρο και επίσης να μην βιάζονται να (από)δεχτούν κάποια εκδοτική πρόταση. Μάλιστα, πριν υπογράψουν οι συγγραφείς ένα εκδοτικό συμβόλαιο, καλό θα ήταν να συμβουλευτούν έναν δικηγόρο.

6)      Ποιό είναι το κίνητρο που βοηθάει εσένα ή συχνά τους μαθητές σου να συνεχίσετε το διάβασμα, ακόμη κι όταν δεν έχετε όρεξη ή νιώθετε ότι βρίσκεστε σε (ένα) τέλμα;

  Προσωπικά, όταν νιώθω κούραση, προσπαθώ να αποτρέψω τον εαυτό μου από το διάβασμα και να του πω ότι χρειάζομαι ένα διάλειμμα, κάτι το οποίο δεν είναι κακό να το πω, απλώς οριοθετώ αυτό το διάλειμμα, τον χρόνο που χρειάζομαι. Έπειτα από αυτό, λέω στον εαυτό μου να διαβάσει για να μην νιώθει μόνος του, μιας και πολλές φορές όταν διαβάζω δεν αισθάνομαι μοναξιά, κι αυτό είναι ένα βασικό κίνητρο. Επιπρόσθετα, αναφορικά με τους μαθητές μου, σταμάτησα να χρησιμοποιώ το «πρέπει» όταν πρόκειται για το διάβασμα ενός βιβλίου επιλογής, διαβάζουμε όσο μπορούμε τους τονίζω. Δεν υπάρχει λόγος να κάνουμε έναν αγώνα δρόμου για να το ολοκληρώσουμε στα πλαίσια ενός πολύ συγκεκριμένου deadline, είναι (κατα)πιεστικό.

  Σχετικά με τους μαθητές μου, προσπαθώ να τους εξηγήσω πως δεν είναι υποχρεωτικό το διάβασμα ενός εξωσχολικού βιβλίου και αυτό το διάβασμα δεν μοιάζει με την μελέτη για το σχολείο. Το διάβασμα αποτελεί μια ως επί το πλείστον ψυχολογική και εγκεφαλική φυσικά διαδικασία και είναι κάτι πολύ πιο χαλαρό, ήρεμο και ήπιο. Είναι σημαντικό να τους αφήνουμε να επιλέγουν τα βιβλία που θέλουν με τα δικά τους κριτήρια τόσο εμείς οι εκπαιδευτικοί όσο και οι γονείς τους. Επιπρόσθετα, να μην ακολουθούμε τυφλά το όριο των ηλικιών που αναγράφεται και συστήνεται στα βιβλία. Μάλιστα, να μην πιεζόμαστε να διαβάσουμε ένα βιβλίο που δεν μας αρέσει, μιας και δεν θα είναι αντικειμενική και η κριτική μας μετά. 

Γράφει η Ασημίνα Σακλάκη.

Περισσότερα για την Αθηνά εδώ: https://instagram.com/athina.malapani10?utm_medium=copy_link .

 Βρείτε μας:

Instagram: @writaholics_

Facebook: @writaholics