Blogmas Day 9: Κριτικη βιβλιου: Κανε να χιονισει (Τζον Γκριν, Μοριν Τζονσον, Λορεν Μαϊρακλ)

  Σε προηγούμενο blogmas αναφέρθηκα στις ιδανικές ταινίες για να δείτε μια κρύα νύχτα του χειμώνα συντροφιά με μια κούπα ζεστή σοκολάτα (βρείτε το σχετικό κείμενο εδώ). Τι γίνεται όμως με τους βιβλιοφάγους φίλους μας; Φυσικά, δεν θα μπορούσε να λείπει από αυτά τα blogmas μια κριτική στο ιδανικό βιβλίο για να διαβάσεις αυτές τις μέρες, το οποίο δεν είναι άλλο από το "Κάνε να χιονίσει"!

  Το βιβλίο αποτελείται από τρεις ρομαντικές ιστορίες, γραμμένες από τρεις σπουδαίους συγγραφείς εφηβικής λογοτεχνίας (Τζον Γκριν, Μοριν Τζονσον και Λορεν Μαϊρακλ). Οι τρεις ιστορίες διαδραματίζονται στην ίδια μικρή πόλη, την παραμονή των Χριστουγέννων, κατά την διάρκεια μιας χιονοθύελλας. 

 Το πρώτο μέρος του βιβλίου ("Το εξπρές της Τζούμπιλι"), θεώρησα πως ήταν το πιο δυνατό. Πρόκειται για μια αστεία, διασκεδαστική ιστορία που συνδέει με περίτεχνο τρόπο την περιπέτεια με τον ρομαντισμό. Είναι μια ιστορία που θα σου δημιουργήσει ένα αίσθημα ζεστασιάς και οικογενειακής θαλπωρής. Βέβαια, πρέπει να υπογραμμίσουμε πως η πλοκή δεν είναι ιδιαίτερα πρωτότυπη, το οποίο προσωπικά δεν με ενόχλησε ιδιαίτερα.

  Τώρα ας προχωρήσουμε στον λόγο για τον οποίο αγόρασα εξ' αρχής αυτό το βιβλίο. Τζον Γκριν. Δεν ξέρω τι παραπάνω να πω. Δεν θα σας το κρύψω πως αγόρασα το "Κάνε να χιονίσει" σε μια προσπάθεια να ολοκληρώσω την συλλογή μου με όλα τα βιβλία του Τζον Γκριν (Μου έχει ξεφύγει μόνο το Will Grayson, Will Grayson", όμως που θα μου πάει; Θα το αποκτήσω και αυτό). Γι' αυτό, με στεναχωρεί που πρέπει να πω πως είναι η πρώτη φορά που δεν έμεινα εντελώς εντυπωσιασμένη και άφωνη από έργο αυτού του συγγραφέα. Η δεύτερη ιστορία ("Ένα χριστουγεννιάτικο θαύμα, μα τι θαύμα!"), ήταν διασκεδαστική όμως δεν με συγκίνησε τόσο όσο η πρώτη. Όμως, αυτό που μου άρεσε είναι ότι σε αυτό το βιβλίο, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα δικά του, εστίασε στην περιπέτεια και στην δράση και όχι τόσο στις σκέψεις των πρωταγωνιστών. Επίσης, ήταν πολύ αναζωογονητικό που οι πρωταγωνιστές ήταν ανέμελοι, αυθόρμητοι (σε επίπεδα χαζομάρας ορισμένες φορές, όμως αυτό ήταν που έδινε νόημα στην ιστορία) και κάπως συνηθισμένοι, και όχι φιλοσοφημένοι και μυστηριώδεις. 

  Δυστυχώς, έφτασε η στιγμή να αναφερθούμε και στο τελευταίο κομμάτι αυτού του βιβλίου ("Η προστάτιδα αγία των γουρουνιών"). Μπορώ να πω πως απογοητεύτηκα αρκετά καθώς είχα διαβάσει αρκετά βιβλία της Λόρεν Μάιρακλ κατά την διάρκεια της εφηβείας μου. Η ιστορία ήταν αρκετά αναμενόμενη, και η πρωταγωνίστρια κάπως ενοχλητική, σε σημείο που δυσκολεύτηκα αρκετά να τελειώσω την ιστορία.

 Συμπερασματικά, ξεκίνησε πολύ δυνατά και στην συνέχεια έχασε την δυναμική του. 

 Είναι ένα βιβλίο που θα σε φέρει ένα βήμα πιο κοντά στο να ανακαλύψεις το νόημα της ζωής; Σίγουρα όχι.

 Είναι όμως ένα βιβλίο που θα σου κρατήσει ευχάριστη συντροφιά τον χειμώνα και θα σε εντάξει στο κλίμα των Χριστουγέννων; Ξεκάθαρα ναι.

 Αξίζει να το διαβάσετε; Και πάλι, ναι.

Βαθμολογία: 8/10

Γράφει η Αγγελική Τζολοπούλου!