Οι πληγωμενοι

Εμείς οι νέοι

Εμείς οι πληγωμένοι

Γράφουμε για να ξεχάσουμε

τις σκέψεις που μας βασανίζουν.

 

Είμαστε παράφωνες κραυγές

που αντηχούν στο άπειρο.

 

Είμαστε τα πιο όμορφα τραγούδια

με τους πιο πονεμένους στίχους.

 

Με τα μάτια βουρκωμένα

και τα δάκρυα μας στεγνωμένα

κοιτάμε το άπειρο

και νιώθουμε

την σκιά της Σελήνης

να μας σκεπάζει

μέχρι να μας καταλάβει ολοκληρωτικά.

 

Είμαστε τα πιο όμορφα τραγούδια

με την πιο μελαγχολική μελωδία.

 

Είμαστε κόκκινα κεριά

που ολοένα λιώνουν.

 

Είμαστε ευχές σε πεφταστέρια

Η σκοτεινή μεριά της σελήνης

σύμβολα της αυτοκαταστροφής.

Είμαστε μαύρα, άδεια κάστρα

με πεθαμένους δράκους και πρίγκιπες.

 

Οι γλυκές αμαρτίες

οι ψυχοφθόρες συνήθειες

οι μοναχικές οι νύχτες

οι μελαγχολικές οι σκέψεις.

 

Είμαστε κόκκινα κεριά

που σιγοκαίνε περιμένοντας

μια ευχή αν βγει αληθινή

 Γράφει η Αγγελική Τζολοπούλου!

Το παρόν κείμενο πρώτα δημοσιεύθηκε στο "Πυθαγόρειο θεώρημα": διαβάστε εδώ