Γιαννης Χειλας: Η γλυκια φωνη που μας συντροφευει τα βραδια (Μέρος 1)

  Τον Γιάννη Χειλά πολλοί μπορεί να τον γνωρίζετε ως τον τραγουδιστή των “Prestige the band”,οι οποίοι ντύνουν με την μουσική τους το “The 2night show” ή ακόμη και ως παίκτη του “The Voice of Greece 3”. Είναι γεννημένος στην Αθήνα του 1995, έχει μια μικρή αδερφή που αγαπάει όσο τίποτα και όπως ο ίδιος επισημαίνει, είναι πολύ εργατικός άνθρωπος και θέλει να δοκιμάσει τα πάντα στην ζωή του. Το σίγουρο είναι πως είναι μια νέα, φρέσκια προσωπικότητα με μεγάλο ταλέντο! Σε αυτό το σημείο,να τον ευχαριστήσουμε που μας επέτρεψε να συζητήσουμε μαζί του ούτως ώστε να τον γνωρίσουμε λίγο καλύτερα τόσο εμείς όσο και εσείς. Απολαύστε τον λοιπόν!

 

  -Μίλησε μας για την σχέση σου με την μουσική. Πότε ανακάλυψες το ενδιαφέρον σου για το τραγούδι και πότε αποφάσισες πως θέλεις να ασχοληθείς επαγγελματικά με αυτόν τον τομέα;

  -Απ’ ότι μου έχουν πει πρώτη φορά τραγούδησα όταν ήμουν τριών χρονών. Θυμάμαι όταν ήμουν μικρός, έπαιρνα το τηλεχειριστήριο για την τηλεόραση, παρίστανα πως είναι μικρόφωνο και μαζί με την ξαδέρφη μου, την Εύη, δίναμε κανονικό ρεσιτάλ στο σαλόνι. Πήγα σε καλλιτεχνικό σχολείο και γύρω στα 12 άρχισε να γίνεται πιο έντονη μέσα μου η επιθυμία και η ανάγκη να τραγουδήσω. Στα 16 μου, βρήκα μια αγγελία από μια μπάντα που έψαχνε τραγουδιστή, πήγα να κάνω ένα δοκιμαστικό και τους άρεσα. Θυμάμαι μέχρι σήμερα την ενέργεια που ένιωθα όταν κάναμε το πρώτο μας live. Αυτό το συναίσθημα είναι που με κρατάει ζωντανό σε αυτή την δουλειά. Νιώθω ακριβώς το ίδιο κάθε φορά που ανεβαίνω στη σκηνή. Μέτα από λίγα χρόνια, η μπάντα διαλύθηκε, γιατί δεν είχαμε όλοι το ίδιο πείσμα. Παράλληλα, με κάποιους συμφοιτητές μου δημιουργήσαμε ένα quarteto, τους “Desicanto”.

 

-Και πώς προέκυψε η σύσταση των "Prestige the band";

- Ένα απόγευμα με πήρε τηλέφωνο ο Νίκος Παπαλεξάνδρου, ο ντράμερ μας. Μου είπε ότι με είχε ακούσει σε μια συναυλία και ήθελε να κάνω μια ακρόαση, γιατί έψαχνε τραγουδιστή για την μπάντα του. Μετά από αυτό το δοκιμαστικό,μου είπε πως θέλει να συνεργαστούμε. Σήμερα είμαστε μια μπάντα τεσσάρων ατόμων, ο Νίκος, ο Θωμάς Πούτας,ο Κίμων Λιμενίδης και εγώ. Δουλέψαμε όλοι πολύ σκληρά και βλέπω με κάθε σεζόν ότι όλο και βελτιωνόμαστε. Μέχρι και σήμερα είμαστε κάτι παραπάνω από φίλοι,είμαστε πλέον οικογένεια. Είναι μαγικό αυτό που βιώνω με τα παιδιά,ζω τις καλύτερες στιγμές μου μαζί τους.

 

  -Τι είναι μουσική για εσένα;

  -Μουσική για εμένα είναι όλη μου η ζωή. Αυτή την στιγμή που δεν ακούω μουσική, νιώθω ότι μου λείπει κάτι. Όταν είμαι καλά, όταν περνάω κάποια δύσκολη στιγμή, όταν προσπαθώ να συγκεντρωθώ, ακούω μουσική. Αποσυντονίζομαι χωρίς μουσική.

 

-Αν δεν ακολουθούσες επαγγελματικά την μουσική, τι άλλο επάγγελμα πιστεύεις θα σου ταίριαζε;

-Θα ήθελα να είμαι πάλι στον ίδιο τομέα,αλλά πίσω από τα φώτα,στο backstage, manager ή σκηνοθέτης. Διακατέχομαι από πολλή δημιουργικότητα και δεν νομίζω ότι θα με κάλυπτε κάτι διαφορετικό από τον καλλιτεχνικό τομέα.

 

-Με τι άλλο ασχολείσαι, έχεις κάποιο χόμπι;  

-Έχω εκπαιδευτεί ως hair colorist και βοηθάω την μητέρα μου στο κομμωτήριο. Έχει και αυτό μια δημιουργία, κάτι το καλλιτεχνικό και μου αρέσει. Επίσης, έχουμε ένα airbnb και έχω αναλάβει την επικοινωνία με τους πελάτες. Μου αρέσει πολύ η άσκηση, αλλά δυστυχώς δεν έχω πολύ χρόνο να ασχοληθώ λόγω φόρτου εργασίας.

  

-Ποιος είναι ο αγαπημένος σου τραγουδιστής;

 -Μου αρέσει η μουσική όλων των δεκαετιών. Ακούω τα πάντα, ψάχνομαι γενικά. Όμως δύο είναι οι καλλιτέχνες που θαυμάζω και αισθάνομαι δέος απέναντι τους. Πρώτα είναι ο Freddie Mercury, ο οποίος πέθανε πριν γεννηθώ,ωστόσο κατάφερε να τον ακούω μέχρι και σήμερα, το οποίο πιστεύω είναι πολύ σημαντικό. Από γυναίκες, ξεκάθαρα η Lady Gaga. Τους θεωρώ και τους δύο ολοκληρωμένους καλλιτέχνες, όχι μόνο τραγουδιστές.

 

-Θα ήθελες να ασχοληθείς ή έχεις ασχοληθεί με κάποια άλλη τέχνη;

-Στο σχολείο και για μία περίοδο στην σχολή είχα ασχοληθεί με το θέατρο. Σίγουρα, θα ήθελα να ασχοληθώ με την σκηνοθεσία. Ακόμα,θα με ενδιέφερε να συμμετάσχω σε παράσταση musical αργότερα.

 

-Πώς ήταν η εμπειρία σου στο “The Voice of Greece”;

-Γλυκόπικρη θα έλεγα. Ξεκίνησε πολύ όμορφα, είχα πολύ ενθουσιασμό για αυτό, το οποίο τελικά μου γύρισε μπούμερανγκ. Δεν ένιωθα πολύ άνετα με το τραγούδι που ερμήνευσα και αυτό μου δημιούργησε άγχος που δεν μπόρεσα να διαχειριστώ. Τότε δεν είχα καταλάβει ακόμη πως λειτουργεί η τηλεόραση. Πίστευα ότι αυτή ήταν η ευκαιρία μου, ενώ στην πραγματικότητα ο σκοπός του show είναι απλώς να ψυχαγωγήσει τους τηλεθεατές. Αν γυρνούσα τον χρόνο πίσω θα πήγαινα πολύ πιο χαλαρός, θα προσπαθούσα να το διασκεδάσω.

 

-Θα ξαναπήγαινες σε talent show;

-Όχι, δεν θα ξαναπήγαινα, δεν πιστεύω ότι υπάρχει και λόγος. Όμως, θα πήγαινα με κλειστά μάτια σε κάποιο ψυχαγωγικό show με φιλανθρωπικό σκοπό, εάν μου το επέτρεπε ο χρόνος μου.

 

-Τι σκέφτεσαι πριν βγεις στη σκηνή για να τραγουδήσεις;

-Έχει να κάνει σίγουρα με το περιβάλλον,ωστόσο κάτι που σκέφτομαι κάθε φορά είναι πως πρέπει να κάνω τον κάθε άνθρωπο που είναι στο κοινό να περάσει όμορφα. Θέλω ακόμη και ο τελευταίος να νιώσει την αύρα μου,γιατί μπορεί να περνάει η φωνή μου από τα ηχεία αλλά αν δεν περάσει και η ψυχή μου νιώθω πως το αποτέλεσμα είναι ημιτελές. Επίσης, θέλω ο καθένας να νιώσει αυτή την ανατριχίλα, να δημιουργήσει την δική του συνθήκη, να τον αγγίξει. Αυτός πιστεύω είναι ο σκοπός του καλλιτέχνη.

 

                        Συνεχίζεται...      

 

 Γράφει η Αγγελική Τζολοπούλου

Επιμέλεια: Ασημίνα Σακλάκη