Ο άνθρωπος μας δεν θα χρειαστεί πάνω από μία ευκαιρία.

 Γράφει η Ασημίνα Σακλάκη.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι σίγουρα τόσο εγώ όσο και εσύ έχουμε βρεθεί σε μια δύσκολη θέση και θεωρούμε πως βρισκόμαστε σε ένα αδιέξοδο,δεν γνωρίζουμε ποιόν δρόμο να ακολουθήσουμε,γιατί μας μοιάζουν όλοι ίδιοι.Όλοι είναι στα μάτια μας το ίδιο απαίσιοι.Νομίζουμε πως η επιλογή μας δεν μπορεί να μεταβάλλει ως δια μαγείας τα γεγονότα.Αμφιβάλλουμε λοιπόν και βρισκόμαστε σε ένα δίλλημα,άραγε στις ανθρώπινες σχέσεις δίνουμε ή δεν δίνουμε δεύτερη ευκαιρία…Οι απόψεις σε ένα τέτοιο σύνθετο και πολύπλοκο ζήτημα διίστανται και γενικότερα οι απόψεις διίστανται σε ένα οποιοδήποτε ζήτημα.Αυτό όμως δεν είναι και απαραίτητα κακό.Θα λέγαμε μάλιστα ότι δείχνει πως εμείς οι άνθρωποι είμαστε διαφορετικοί.Διαφορετικά πιστεύω, διαφορετικές καταβολές,αντιλήψεις και νοοτροπίες.Πριν όμως εκφράσουμε σωστά την άποψη μας και τεκμηριωμένα,αφού την στηρίξουμε σε επιχειρήματα,θα ήταν κάλλιστο να εξετάσουμε και τις δυο πλευρές.

Υπάρχουν αυτοί που θεωρούν πως όλοι οι άνθρωποι χρειάζονται μια δεύτερη ευκαιρία,γιατί κατά την κρίση τους τα λάθη είναι ανθρώπινα,ανήκουν στο παρελθόν και δεν μπορεί καμία νεράιδα να χτυπήσει με το ραβδί της και να το αλλάξει.Το μόνο λοιπόν κατά την κρίση τους που θα πρέπει να επιχειρήσουμε είναι να δεχτούμε την κατάσταση ως έχει και μάλιστα να σκεφτούμε την θέση μας αν βρισκόμασταν στη θέση τους.Θα θέλαμε φυσικά να επανορθώσουμε το λάθος μας.

Βέβαια,υπάρχουν και οι άλλοι που θεωρούν πώς κανένας άνθρωπος δεν χρειάζεται δεύτερη ευκαιρία,επειδή ο άνθρωπος δεν αλλάζει ,όλα είναι επιλογές και το γεγονός αυτό προσπαθεί να μας περάσει ένα μάθημα.

 Μήπως όμως και οι δυο παραπάνω τύποι ανθρώπων λανθάνουν; Σκέψου το και μόνος σου.Βρίσκονται στα δυο άκρα.Όπως είπε και ο αρχαίος φιλόσοφος Αριστοτέλης που είναι γνωστός και ως ο εραστής της μεσότητας η μεσότητα είναι αρετή.Επομένως,επι του θέματος προτιμάμε την διαλλακτικότητα και τον διάλογο.Ας μην είμαστε απόλυτοι,αδιάλλακτοι και αδέκαστοι.Ας μην είμαστε αχάριστοι , ενδείκνυται να προσπαθήσουμε να εκτιμήσουμε την προσπάθεια που κάνει κάποιος για να ξανα επανενταχθεί στη ζωή μας.Ας μας εμπιστευτούμε για μια φορά πραγματικά,πιστεύω πώς έχουμε την ωριμότητα και την ευστροφία και έτσι κατανοούμε ποιοί αξίζουν και ποιοί όχι μια δεύτερη ευκαιρία μας.

 Είναι φανερό από τα παραπάνω πως δεν υπάρχει λόγος να μιλήσουμε για τρεις , τέταρτες και ακόμη παραπάνω ευκαιρίες,διότι εάν κάποιος χάσει και την δεύτερη ευκαιρία που του προσφέρουμε,μας τεστάρει και προσπαθεί να δοκιμάσει τα όρια μας. Κοινή παραδοχή όλων αποτελεί το γεγονός ότι ο άνθρωπος μας δεν θα χρειαστεί πάνω από μια ευκαιρία.Αυτό συμβαίνει, επειδή αυτός ο άνθρωπος από την πρώτη στιγμή που θα μας αντικρίσει θα καταλάβει πως δεν θα θέλει σε καμία περίπτωση να μας χάσει από την ζωή του και για αυτόν τον λόγο θα είναι πολύ προσεκτικός υπέρ του δέοντος θα λέγαμε.Θα εκτιμήσει ήδη την ευκαιρία που του δώσαμε και θα μας κάνει να μην θέλουμε να τη μετανιώσουμε ποτέ,γιατί θα την σεβαστεί γενικότερα και θα μας σεβαστεί ειδικότερα.Αυτή λοιπόν η ευκαιρία που θα δώσουμε σε αυτόν τον άνθρωπο θα ταράξει τα ήσυχα νερά μας και θα αλλάξει εμάς και τη ζωή μας για πάντα προς το καλύτερο πάντοτε.

 Επομένως,στις ανθρώπινες σχέσεις οι πρώτες ευκαιρίες είναι απαραίτητες και αποτελούν δείγμα επιτυχούς κοινωνικοποίησης.Οι δεύτερες καλό θα ήταν να δίνονται με τεράστια προσοχή,γιατί όσοι τις αξίζουν πραγματικά είναι λίγοι και μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού και βεβαίως οι τριτοτέταρτες μας υποβιβάζουν ως προσωπικότητες και μας καθιστούν υποχείρια.Για αυτόν τον λόγο, ας σκεφτούμε τί θέλουμε πραγματικά να είμαστε...!